آشنایی کلی با کشور بوسنی و هرزگوین

کشوری است در جنوب شرقی اروپا. پایتخت آن سارایوو است. جنگ جهانی اول از پایتخت بوسنی و هرزگووین (سارایوو) و با ترور آرشی‌دوک فرانتس فردیناند ولیعهد اتریش آغاز شد.

پس از پایان جنگ جهانی دوم و ایجاد جمهوری سوسیالیستی یوگسلاوی، بوسنی با نام جمهوری سوسیالیستی بوسنی و هرزگوین یکی از جمهوری‌های یوگسلاوی سوسیالیستی بود. پس از فروپاشی یوگسلاوی، جمهوری بوسنی و هرزگوین، در پی همه‌پرسی استقلالی که انجام‌ گرفت در سال ۱۹۹۲، اعلام موجودیت کرد. این اتفاق، آغازگر جنگ‌های بوسنی بود. همه‌پرسی استقلال، توسط صرب‌های بوسنی تحریم شده بود و با مشارکت ۶۷٪ مردم، ۹۸٪ رأی‌دهندگان به استقلال بوسنی و هرزگوین رأی دادند.

صربهای بوسنی، که از جانب صربستان و مونته‌نگروی همسایه حمایت می‌شدند، جمهوری صرب بوسنی را تشکیل داده و به قصد تجزیه جمهوری در طول خطوط قومیتی و پیوند دادن نواحی صرب‌نشین برای تشکیل «صربستان بزرگ»، به مقاومت مسلحانه پرداختند. همچنین کرواتهای بوسنی با حمایت کرواسی، جمهوری کروات بوسنی و هرزگوین را تشکیل دادند.

در مارس ۱۹۹۴، در پی موافقت‌نامه واشینگتن، جمهوری کروات بوسنی و هرزگوین و جمهوری بوسنی و هرزگوین با هم ادغام شده و فدراسیون بوسنی و هرزگوین را ایجاد کردند. بر طبق این موافقت‌نامه، بوسنیایی‌ها و کروات‌ها تعداد دسته‌های رزمنده را در بوسنی و هرزگوین از سه به دو تقلیل دادند.

در ۲۱ نوامبر ۱۹۹۵ گروه‌های درگیر جنگ، موافقت‌نامهٔ صلح دیتون را امضا کردند که جنگ سه ساله داخلی بین قومیتی را متوقف کرد (توافقنامه نهایی در ۱۴ دسامبر ۱۹۹۵ در پاریس امضا شد).

توافق صلح دیتون مرزهای بین‌المللی بوسنی و هرزگوین را ابقا کرد و یک دولت مشترک چند قومیتی دموکراتیک ایجاد کرد که با در دست داشتن هدایت سیاست خارجی، روابط دیپلماتیک و امور مالی تقویت می‌شد.

همچنین لایه دومی از حکومت، تشکیل شد. از دو بخش تقریباً مساوی از لحاظ اندازه، درنظر گرفته شد: فدراسیون بوسنیایی/کروات بوسنی و هرزگوین و جمهوری صربی بوسنی تحت رهبری صرب‌ها (RS). دولت‌های فدراسیون و RS با امکان نظارت بر اکثر فعالیت‌های دولت تقویت شدند. همچنین دفتر نمایندگان بلندپایه (OHR) برای نظارت بر اجرای جنبه‌های مدنی موافقتنامه تأسیس شد.

در سال ۱۹۹۵-۱۹۹۶، یک نیروی ۶۰٫۰۰۰ نفری حافظ صلح به رهبری ناتو (IFOR) برای اعمالِ نظارت بر اجرای جنبه‌های نظامی موافقتنامه در بوسنی خدمت می‌کردند. سپس نیروی حافظ صلح ناتو با یک نیروی کوچکتر ایجاد پایداری به رهبری ناتو (SFOR) جایگزین شد که مأموریت آن ممانعت از تجدید دشمنی‌ها بود. در دسامبر ۲۰۰۴ نیروهای حافظ صلح اتحادیه اروپا (EUFOR) جایگزین نیروی ایجاد پایداری ناتو شد؛ مأموریت آنها حفظ صلح و پایداری در سرتاسر کشور بود.

تیم ملی فوتبال بوسنی و هرزگوین نماینده کشور بوسنی و هرزگوین در مسابقات بین‌المللی و اروپایی است که زیر نظر فدراسیون فوتبال بوسنی و هرزگوین فعالیت می‌کند.

اولین بازی رسمی این تیم در ۳۰ نوامبر ۱۹۹۵ میلادی در برابر تیم ملی فوتبال آلبانی برگزار شده است.

تیم ملی بوسنی تاکنون در هیچ یک از مسابقات جام جهانی فوتبال و جام ملت‌های اروپا حضور نداشته و بهترین رتبه این تیم در رده‌بندی فیفا رتبه ۱۹ در جهان و ۱۴ در اروپا بوده است.

نحوه صعود به جام جهانی 2014 برزیل

بوسنی و هرزگوین در مرحله مقدماتی جام جهانی 2014 در گروه هفتم و در کنار یونان، اسلوواکی، لیتوانی، لتونی و لیختن‌اشتاین قرار داشت. مهم‌ترین رقیب بوسنی برای صعود از این گروه تیم ملی یونان بود. بوسنیایی‌ها با کسب یک برد و یک تساوی از دو بازی مقابل یونان 3 امتیاز از این تیم پیش افتادند و با وجود باخت خانگی مقابل اسلوواکی، با 25 امتیاز از 10 بازی، به‌خاطر تفاضل گل بهتر نسبت به یونان در صدر جدول گروه قرار گرفتند و بطور مستقیم جواز حضور در برزیل 2014 را کسب کردند. بوسنی تاکنون به‌عنوان کشوری مستقل در جام‌های جهانی حضور نداشته، و در برزیل برای اولین بار در این مسابقات شرکت می‌کند.

معرفی سرمربی و بازیکنان تیم

سرمربی: سافت سوسیچ (Safet Sušić)

به‌عنوان بازیکن در اواخر دهه ۱۹۷۰ و سراسر دهه ۱۹۸۰ یکی از برجسته‌ترین ستاره‌های تیم ملی یوگسلاوی سابق بود. سوسیچ که در پست‌های هافبک هجومی و مهاجم دوم بازی می‌کرد، در ۵۴ بازی ملی ۲۱ گل برای یوگسلاوی سابق زد. او در جام‌های جهانی ۱۹۸۲ و ۱۹۹۰ با پیراهن یوگسلاوی به میدان رفت. سوسیچ در سال ۱۹۸۲ به پاری سن‌ژرمن فرانسه پیوست و ۹ سال در این تیم ماند و به یکی از مهره‌های کلیدی تیم تبدیل شد. سوسیچ در پاریس بیش از هر چیز به‌خاطر پاس‌های گل پرشمارش و حضور مستمر در همه بازی‌ها معروف بود. او تقریبا در همه بازی‌های تیمش در میدان حاضر بود و هیچگاه محروم یا بطور جدی مصدوم نشد.

سوسیچ مجموعا ۳۴۳ بازی برای پاری سن‌ژرمن انجام داد. بسیاری از هواداران پاری سن‌ژرمن او را بهترین بازیکن تاریخ این باشگاه می‌دانند. سوسیچ در فصل ۸۳-۱۹۸۲ جایزه بهترین بازیکن خارجی لیگ فرانسه را هم کسب کرد. سوسیچ در سال ۱۹۹۲ کفش‌هایش را آویخت.

دروازه‌بان

آسمیر بگوویچ

این دروازه‌بان 26 ساله پیراهن شماره یک بوسنی را به تن می‌کند. اکنون در استوک سیتی انگلیس توپ می‌زند و کمی طول می‌کشد تا شناخته شده و راهی تیم بزرگ‌تری شود. رکوردها و آمار وی در لیگ انگلیس موجب جلب توجه بسیاری از رسانه‌های اروپایی شده و دفع توپ‌های وی بهتر از هر دروازه‌بانی در این لیگ و برخی لیگ‌های اروپایی است. او ممکن است جایی در ترکیب تیم فصل نداشته باشد اما بدون شک در میان بهترین‌ها قرار می‌گیرد.

مدافعان
یک بار دیگر باید گفت اگر فوتبال را خوب می‌شناسید بدون شک متوجه خواهید شد که بوسنی و هرزگوین چگونه با موفقیت دیدارهای مقدماتی جام جهانی را پشت سر گذاشته‌ است. امیر اسپاهیچ، کاپیتان این تیم در بایر لورکوزن آلمان توپ می‌زند. بوسنی با عملکرد فوق العاده خط دفاعی‌اش در 10 دیدار تنها 6 گل خورد. اسپاهیچ پس از آنکه سال‌ها در لیگ قهرمانان اروپا در قلب خط دفاع تیمش درخشید تجربه‌های زیادی اندوخته است.

تمامی این حرف‌ها را می‌توان در مورد منصور موژا که در ترکیب فرایبورگ است نیز گفته شود اما در هر حال آینده خط دفاعی تیم ملی بوسنی و هرزگوین در دستان سائد کولاسیناچ قرار دارد که در شالکه بازی می‌کند. او قدرتمند است، سرعت زیادی دارد و در تکل‌زنی مهارت ویژه‌ای دارد.

سناد لولیچ دیگر نامی است که به چشم می‌آید. او که در لاتزیو ایتالیا بازی می‌کند توانایی حضور در خط میانی و حتی دفاع چپ را دارد. این انعطاف پذیری در تورنمنت‌هایی چون جام جهانی کاربرد زیادی دارد زیرا بازی‌ تیم‌ها در فاصله‌های نزدیکی برگزار می‌شوند.

هافبک‌ها
میرالم پیانیچ، هافبک رم، نامی است که این روزها بر سر زبان تمامی هواداران رمی است. این بازیکن 24 ساله خیلی زود و ساده خود را در این تیم جا انداخت. می‌توانید این را از هواداران میلان بپرسید زیرا او با پشت سر گذاشتن تمامی مدافعان این تیم توپ را وارد دروازه تیمشان کرد. اکنون هواداران بوسنی امیدوارند پیانیچ به همان اندازه‌ای که در سری A درخشید برای تیم آنها نیز در جام جهانی بدرخشد. او در کالچو 6 گل زده و 6 پاس گل هم داده است. پیانیچ یکی از بازیکنان جوانی است که بدون شک باید بازی‌های او را در برزیل به تماشا نشست.

زمانی که بوسنی می‌خواهد ضربه ایستگاهی بزند به هیچ وجه در این زمینه کمبود بازیکن ندارد. سجاد سلیهوویچ،‌ هافبک هوفن‌هایم هر زمانی که بخواهد می‌تواند خط میانی تیمش را ببندد. او ظرافت خاصی در فوتبالش دارد و می‌توان از او به عنوان یک اسلحه ارزشمند نام برد. او در این فصل 11 گل برای تیمش وارد دروازه حریفان کرده که اکثر آنها از روی نقطه پنالتی یا ضربه‌های ایستگاهی بوده است. شاید در جام جهانی پیانیچ و سلیهوویچ برای زدن ضربه‌های پنالتی مجبور شوند از هم سبقت بگیرند!

مهاجمان
وقتی به تیم ملی فوتبال بوسنی و هرزگوین فکر می‌کنید نخستین نامی که به ذهن شما می‌رسد ادین ژکو است. نباید کسی را به خاطر این مورد سرزنش قرار دارد زیرا این مهاجم بلند قامت به تیم‌های ولفسبورگ و منچسترسیتی کمک زیادی کرد تا در لیگ‌های آلمان و انگلیس عنوان قهرمانی را کسب کنند.

او اخیرا در رقابت‌های راهیابی به جام جهانی 2014 در منطقه اروپا موفق شد 10 گل در 10 مسابقه بزند و به تیمش کمک کند تا برای نخستین بار به یک تورنمنت معتبر راه یابد. در تیم بوسنی و هرزگوین اما ادین ژکو تنها بازیکنی نیست که بتوان به او متکی بود. وداد ایبیشویچ که در اشتوتگارت آلمان بازی می‌کند نیز می‌تواند درخشش زیادی داشته باشد. مهاجم بلند قامت بوسنی در 65 دیدار برای تیم باشگاهی‌اش 33 گل زده که میانگین یک گل در هر دو دیدار را برای او به ثبت رسانده است. 20 گل در 51 دیدار ملی هم در کارنامه او دیده می‌شود. زوج ژکو و ایبیشویچ در مجموع دیدارهای مقدماتی جام جهانی 18 بار دروازه حریفان را فرو ریخته که می‌تواند حریفان این تیم را به وحشت بیندازد.

انتظار از بوسنی

تیم ملی بوسنی و هرزگوین رویای حضور در مرحله دوم جام جهانی 2014 برزیل را در سر می‌پروراند. آنها با تیم‌های آرژانتین، ایران و نیجریه در گروه F قرار گرفته‌اند. آرژانتین که شانس نخست صدرنشینی در این گروه است و رقابت‌ اصلی برای رسیدن به مرحله دوم بین تیم‌های بوسنی و نیجریه است. بدون شک ایران نمی‌تواند برای آنها دردسر ایجاد کند.

پوستر تیم ملی بوسنی و هرزگوین: